sıfırın altında

22 yaşımı doldurmama bikaç ay kala , bi iki hafta öncesine kadar minimum acıya dayalı hayatımda , benim dışımda bi şekilde odadaki eşyalarımın bile yer değiştirmesiyle nevri dönen aidiyet duygumun sıfırın altına indiği tam da şu günlerde

blogun başına oturmaktaki en büyük teşviğim kahve-çikolatamla

önümde bana tamamen yabancı schengen vizesi başvuru formumla

coffeeplaylist de çalan ,ne dediğini hiç bizaman anlamak için dinlemediğim şarkılarla

bikaç saatliğine boş bir evde

normal şartlar altında ortalama olarak günde 3 sefer yemek yemek amacıyla oturduğum masa başında

allak bullak bi akılla..

                                                                   görüşcez